برخی روش های درمان پسوریازیس تناسلی

برخی روش های درمان پسوریازیس تناسلی عبارتند از:

1. داروهای موضعی

داروهای خفیف کورتیکواستروئیدها (کورتون) ممکن است برای درمان پسوریازیس تناسلی استفاده شود، اگرچه استفاده طولانی مدت از آن ها می تواند به ایجاد لکه های پوستی و علائم کششی منجر شود.

استفاده از مرطوب کننده های بدون نسخه نیز برای حفظ رطوبت ناحیه تناسلی مفید است اما باید توجه داشت که مرطوب کننده های معطر ممکن است باعث تحریک پوست شود. کرم و پمادهای ویتامین D حساسیت کمتری ایجاد می کنند.

2. نور ماورا بنفش (UV)

این روش در شرایط خاص برای درمان پسوریازیس تناسلی استفاده می شود که معمولا شدت آن نسبت به درمان پسوریازیس سایر نواحی بدن کمتر است زیرا نور شدید ممکن است به راحتی باعث سوختن پوست ناحیه شود.

3. نرم کننده ها

نرم کننده های پوست با ایجاد لایه محافظ مانع از دست دادن آب و رطوبت پوست می شوند.

4. مهارکننده های کلسی نورین

داروهای تاکرولیموس و پیمکرولیموس برای درمان پسوریازیس تناسلی بسیار مفید بوده و عوارض جانبی همچون نازک شدن پوست را به همراه ندارد. با این حال هنگام استفاده باعث ایجاد سوزش در ناحیه شده و ممکن است عود عفونت های رابطه جنسی مانند تبخال تناسلی یا زگیل تناسلی را به همراه داشته باشد.

5. داروهای خوراکی

در برخی موارد ممکن است داروهای خوراکی تجویز شود که با عوارض جانبی همچون تحریک، سردرد، بی خوابی، تب و اسهال همراه است، در صورت مشاهده این علائم لازم است به پزشک مراجعه شود تا پزشک از مناسب بودن درمان و رد احتمال ابتلا به بیماری های رابطه جنسی مطمئن شود.

درمان گیاهی پسوریازیس تناسلی

به دلیل تشخیص دشوار این بیماری و حساس بودن ناحیه قبل از هرگونه خود درمانی نیاز است به پزشک مراجعه شود و از مصرف داروهای گیاهی در این ناحیه تا حد امکان خودداری شود.

برای درمان خانگی پسوریازیس معکوس که نواحی چین دار بدن از جمله نواحی کشاله ران یا زیربغل را درگیر می کند می توان از داروهای گیاهی رایج برای پسوریازیس همچون سرکه سیب، روغن درخت چای، آلوئه ورا یا زردچوبه استفاده کرد اما برای درمان پسوریازیس نواحی اطراف واژن و آلت تناسلی توصیه می شود هرچه سریع تر با پزشک مشورت شود.

علت پسوریازیس تناسلی

تاکنون علت دقیق ابتلا به پسوریازیس تناسلی مشخص نشده اما نقص در عملکرد سیستم ایمنی بدن و ژنتیک نقش مهمی در پیشرفت بیماری دارد.

پسوریازیس تناسلی جزو بیماری های رابطه جنسی STD به شمار نمی رود زیرا از طریق رابطه جنسی منتقل نمی شود.

در بیماری پسوریازیس تناسلی سیستم ایمنی بدن سرعت تولید سلول های پوستی سالم، سلول های T و سلول های سفید خون را افزایش داده و این فرایند در روزها و هفته های بعد منجر به ایجاد لایه خارجی و لک های پوستی می شود و از آن جایی که بدن فرصت ریزش سلول های قدیمی را ندارد لایه های پوستی افزایش می یابد.

آمار نشان می دهد حداقل 10 درصد مردم یک یا چند ژن مرتبط با انواع بیماری پسوریازیس را به ارث می برند اما 2 تا 3 درصد آن ها به این بیماری دچار می شوند.

یک سوم افراد مبتلا به پسوریازیس حداقل یک عضو مبتلا در خانواده دارند. به نظر می رسد ترکیب عوامل ژنتیکی و محیطی باعث بروز بیماری پسوریازیس در افراد می شود.

تشخیص پسوریازیس تناسلی توسط فرد

همانطور که اشاره کردیم تشخیص پسوریازیس تناسلی به دلیل شباهت علائم با برخی بیماری های تناسلی دشوار است، در صورتی که پوست ناحیه تناسلی دچار ترک خوردگی شود احتمالا به عفونت باکتریایی یا قارچی مبتلا هستید، اگرچه گاهی پسوریازیس تناسلی و عفونت همزمان رخ می دهد.

توجه: به دلیل حساس بودن پوست ناحیه تناسلی، در صورت مشاهده جوش یا لکه های مشکوک در این ناحیه توصیه می شود قبل از هرگونه خود درمانی حتما به پزشک مراجعه شود.

پسوریازیس تناسلی و رابطه جنسی 

اگرچه مقاربت جنسی باعث تحریک پوستی می شود اما این بیماری مسری نیست و مشکلی در زندگی جنسی فرد مبتلا ایجاد نخواهد کرد.

استفاده از کاندوم در روابط جنسی به کاهش علائم بیماری کمک کرده و مانع تماس پوستی و تحریک بیشتر پوست می شود.

بعد از رابطه جنسی باید ناحیه تناسلی کاملا تمیز شود و داروهای موضعی مورد استفاده مجددا اعمال شود.

پیشگیری از عود پسوریازیس تناسلی

• ناحیه تناسلی همواره تمیز نگه داشته شود
• از حمام های آب گرم طولانی مدت پرهیز کنید
• بعد از حمام کردن از حوله نرم استفاده کنید و ناحیه را به آرامی خشک کنید
• از مالش پوست جلوگیری کنید
• از دستمال توالت نرم و جاذب استفاده کنید
• استفاده از لباس زیر پنبه ای باعث کاهش اصطحکاک پوستی می شود
• از پوشیدن لباس های تنگ خودداری کنید

آیا پسوریازیس روی اندام تناسلی مرد قابل انتقال است؟

 این بیماری قابل انتقال نیست و در همسر فرد مشکلی ایجاد نمی‌کند.